هنر رزمي از زبان استاد تيسير

همه ما تصویر اساتید بزرگ ژآپنی را در ذهن داریم ؛ با لباس سنتی تقریباً ناملموس و به طور خلاصه ، متعلق به یک دنیای دیگر ، یک عصر دیگر. ما دوست داشتیم بدانیم � استاد بزرگ هنرهای رزمی � در عصر حاضر کیست ؟ زندگی روزمره او چگونه است ؟ چه بینشی نسبت به زندگی دارد ؟ چگونه در جامعه قرن 21 شکل می گیرد ؟ از همین رو با استاد تیسیه ، یکی از بزرگترین کارشناسان فرانسوی در همه هنرهای رزمی ملاقات کردیم . در ونسن ، در کافه کنار باشگاه او ، ما راجع به همه چیز به خصوص هنرهای رزمی بحث کردیم. کریستین تیسیر با بدنی صاف و کشیده در نشستن و راه رفتن و همچنین جابجایی های ظریف ، بزرگ منشی مخصوص مردان بزرگ را به نمایش می گذارد . نگاه روشن و عمیق او که بی انتهاست بر جذابیت او می افزاید . با این حال او انسانی ساده و فروتن است .استاد تیسیر در این گفتگو قبل از اینکه به بررسی دقیق کار رزمی و هدفش در هنرهای رزمی بپردازد ، حکایت زندگی خود را برای ما نقل می کند. زندگی یک استاد بزرگ هنرهای رزمی در سال 2008 چگونه است ؟ قبل از هر چیز باید یک کارشناس و خبره شویم ، یعنی یک زندگی حرفه ای طولانی داشته باشیم . من تقریباً45 سال است که آی کی دو کار میکنم ، علاوه بر مدت اقامتم در ژآپن در تمام این سالها هر روز تمرین می کردم تا به یک تسلط برسم از وقت خود چگونه استفاده میکنید ؟ همه دوشنبه ها و سه شنبه ها در باشگاه هستم . بجز این دو روز در پاریس من در ( وار ) زندگی میکنم من میبایست از 50 کشور بازدید کنم اما بعلت محدودیت زمان مجبورم تعدادی از آنها را رد کنم ، من سفرهایی را که ادامه نداشته باشد دوست ندارم ، یکبار رفتن هیچ فایده ای ندارد. پس از 45 سال کار رزمی ، فکر میکنید هنرهای رزمی چه دستاوردی برای شما داشته است ؟ میتوان ساعتها درباره آن صحبت کرد ولی فقط می گویم که احساس خوبی دارم . من نسبت به مسیری که در پیش گرفته ام هیچ تردیدی ندارم. بنابراین هنرهای رزمی ، آرامش را برای شما هدیه آورده ؟ بله ، می توانیم همه آن را در آرامش خلاصه کنیم . ( او می اندیشد ) به طوری که همیشه از اینکه میتوانیم ادامه دهیم ، دوست داریم بهتر و بیشتر زندگی کنیم. اما انتظار خاصی نداریم . امروز خوب است ، فردا خوب خواهد بود ، و اگر طور دیگری شود باز هم خوب خواهد بود. من این طور استدلال میکنم . من نگرانی خاصی ندارم. آیا پس از این همه سال ، داشتن انگیزه یک چیز بدیهی است ؟ در هنرهای رزمی ، وقتی زیاد کار کنیم ، مشکل حفظ انگیزه و هیجان درونی است . برای حفظ شور و نشاط باید از نظر فیزیکی در حد مطلوبی باشیم ، بنابر این باید به خیلی چیزها توجه کنیم . وقتی روی تاتمی می رویم باید علاقه به کار کردن و برقراری رابطه داشته باشیم . باید همیشه علاقه مند به خلق کردن باشیم . بنا بر این من مجبورم که تغییر کنم ، تحقیق و جستجو کنم تا چیزهای جدید بیاموزم . عقیده شما راجع به انتقال آموخته ها به دیگران چیست ؟ یک نکته اساسی است . در کلاس با 20 ، 40 ، 100 و یا 400 کارآموز به یک شکل آموزش می دهم ، برخی افراد استعداد بیشتر و برخی استعداد کمتری دارند . دو نفر را در نظر بگیریم که در یک زمان و با شرایط سنی برابر آی کی دو را شروع می کنند و در یک سطح هوشی قرار دارند ، اگر یکی از آنها به لحاظ فیزیکی در شرایط بهتری باشد بعد از ده سال به لحاظ تکنیکی توانایی بیشتری خواهد داشت . اما به لحاظ درونی معلوم نیست که این پیشرفت حاصل شود ، او ممکن است در کار خود خودخواه و متکبر باشد و دیگری که به اندازه او سعی و تلاش میکند اما در فرم به اندازه او زیبا نیست شاید پیشرفت درونی بیشتری داشته باشد، با دیگران بهتر ارتباظ برقرار کند و در باشگاه شور و نشاط ایجاد کند . از بازده و قابلیت فیزیکی نمی توان زیاد سخن گفت . یک قابلیت ، معنی واضحی ندارد. چه قابلیتی ؟ فیزیکی یا تکنیکی یا اخلاقی در برقراری ارتباط ؟ در کار رزمی دانستن چه چیز خیلی اهمیت دارد؟ فراد همیشه نمیدانند برای چه رزمی کار می کنند. بعضی ها فکر می کنند هدف ، رسیدن به یک سیستم دفاعی است . این خیلی خوب است و می توان روی همین هدف باقی ماند و بعضی دیگر فکر می کنند که رزمی یک راه وروش و مسیر است و یک مجموعه فلسفی پشت آن قرار دارد . به نظر من از همه مهمتر آن است که بدانیم وقتی یک راه وروش را کار می کنیم سعی می کنیم اصولی را ادامه دهیم که اصول انسانی هستند و همیشه وجود داشته اند. تا کجا می توان پیشرفت کرد ؟ وقتی اصول را توسعه دهیم محدودیتی در پیشرفت وجود ندارد . هر قدر بیشتر کار رزمی انجام دهیم ، تکنیک ظریفتر می شود و بیشتر به سمت چیزهایی که اساسی و ساده هستند پیش می رویم.چیزی که در ابتدا مبهم بود و نمیشد به آن دست یافت خیلی واضح می شود.از آن موقع بع بعد می توان چیزهایی را انجام دهیم که به نظر غیر ممکن می رسیدند. این مسئله به یک چیز دیگر برمی گردد: در هنر رزمی لازم است بین قابلیتهای خود و آنچه که دوست داریم انجام دهیم تناسب و هماهنگی ایجاد کنیم . اگر رویای انجام کاری را داریم بدن هم باید قابلیت انجام آن را داشته باشد . در غیر این صورت در رویا باقی می مانیم. شما یکی از معدود دان های 7 غیر ژآپنی هستید که توسط هومبو دوجو به رسمیت شناخته شدید ، فکر می کنید چیزی بیشتر از دیگران در شما وجود داشته باشد ؟ خیلی صادقانه باید بگویم که چنین چیزی را سراغ ندارم . من به این فکر نمیکنم که چرا همه مردم نمی توانند � کریستین تیسیه � بشوند . من استعداد ویژه ای ندارم . من به طرز ویژه ای انعطاف پذیر و قوی نیستم . هر کسی می تواند به سطح من برسد . مشکل دیگری که وجود دارد آن است که کاری را که انجام می دهیم دوست داشته باشیم . انسانهای خیلی خیلی خیلی با استعداد وجود دارندکه خیلی سریع پیشرفت می کنند اما پس از 2-3 سال رشته خود را تغییر می دهند . آدمهای خیلی با استعداد خیلی زود خسته می شوند.